Kader

dinlerin en son versiyonunun(v4.0) peygamberi, islamiyetin dünya üzerinde bu denli yayılmasını sağlamış, yüce insan. inananlarına nazaran, inanmayanlarına baktığımızda oran epey uçuk kalıyor fakat şöyle bir tuhaflık var ki; kendisine inanmayanlar, inananlardan daha fazla bilgi edinmişler kendisi hakkında. yani kısaca ''ben inanıyorum'' deyip kestirip attıran kesim, ''inanmam için ikna olmam lazım'' deyip araştırmaya koyulan kesimden daha cahildir denebilir bu konuda. fakat bu sözüm sakın ola ki, ''islamiyete inananlar cahildir'' olarak anılmasın, böyle bir şey söylemediğimi zaten anlamışsınızdır. anlatmak istediğim şey biraz da kadercilikle alakalı. islamiyette kader anlayışı bireylere çok iyi bir şekilde anlatılmaya çalışılmış fakat yukarıda da belirttiğim üzere insanlar özellikle inananlar bunu öğrenmek yerine duyumlara göre hareket etmeyi tercih etmiştir. bunun sonunda da dinin ortada olduğu hiçbir konuda tevazü göstermeyip bağnazlığa mahkum olmuştur. kader anlayışı taassuba bağlı demek son derece yanlıştır, bilhassa tevekkül inancına bağlıdır ve bunu öğütler. insanlar, ellerinden gelebilen her şeyi yaptıktan sonra kadere inanıp yaradanlarına bağlanmalıdırlar, aksi halde olaylara ''allah var o düşünsün'' mentalitesinden çıkma şansı yoktur. islamiyette her şeye tevekkül ile yaklaşmak gerektiği belirtilir, bunu hz. muhammed'e inanmakla da ilişkilendirebilirsiniz ya da uçan spagetti canavarına inanmakla. bir şeye inanmak için öncelikle onun hakkında bilmeniz gereken tüm bilgileri elde etmelisiniz. bunlar doğrudur ya da yanlıştır orası kişinin verileri zihninde taradıktan ve analiz etmeye başladıktan sonra netlik kazanır. hoşgörü dini olarak kabul edilen islamiyette, inanmakla, inanmamak kişiye bırakılmıştır. bu açıdan her şeyin öncesinde araştırmak, bilgi edinmek ve son olarak zihnimize doğru olanı kabullenmek gerekir. bana göre temel olarak bunu alırsak, kafamızdaki bazı soruları gidermiş oluruz.